phil. et gramm. t. t. łącznie, razem; una, coniunctim

BYSTRZ. ParvLog fol. G Ib : copulatus est descensus, in cuius consequente supposita in supponendo tantum alicuius termini coniunguntur c-m.

GŁOG. Don. fol. F 7a : quoddam genus enim habet duo articularia c-m et hoc vocatur genus commune ... vt 'hic5 et 'hec sacerdos'; quoddam autem habet duo articularia disiunctim ... vt 'hic' aut 'hec dies'.

Id. Alex. II fol. e VIa : quando duo tercie persone singularis numeri coniunguntur per coniunctionem copulatiuam et c-m tentam respectu verbi pluralis numeri, vt 'dominus et seruus precantur' ... hec oratio ... equipollet plurali.

GIEŁCZ. fol. a 5b : notandum ... quod 'homo' in ista propositione 'homo currit' supponit pro omni homine disiunctiue vel c-m, non autem copulatiue et supponit pro omni homine ... qui est, id est existit.

Cf. BYSTRZ. Log. fol. z Va. Cf. COPULATIVE I.