I. termin złożony; terminus logicus, qui duabus vel pluribus partibus constat

GŁOG. Porph. fol. V Va : propositio de c-o non modificato aliquo ... sex modorum.

Id. Hisp. fol. 17b : aggregatum et c-um ex terminis singularibus est terminus singularis et supponit discrete, vt 'Iohannes et Petrus currunt', hoc complexum 'Iohannes et Petrus' est terminus singularis.

Cf. COPULATUS adi. II 1.

II. zdanie łączne; propositio, quae duabus vel pluribus propositionibus copula coniunctis constat

BYSTRZ. AnalPr fol. g IIIa : disiunctum conditionatum equiualet c-o, est enim disiunctum conditionatum, quando alicuius conditionalis antecedens sit vnum, totum disiunctum vt 'si Socrates sit vel non sit, ipse est homo'.

GIEŁCZ. fol. A 6b : c-um differt a disiuncto et conditionato, quia disiunctum supponit eius parte altera supponente et conditionatum nulla eius parte supponente, non autem c-um, quia ad suppositionem eius requiritur suppositio omnium partium saltem principalium.

Cf. COPULATIVUS 2.