Ogólne
Pełne hasło
Więcej

COPULATIO

Gramatyka
  • Formycopulatio, copulacio
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -onis
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajżeński
Znaczenia
  • I. ślub, formalne zawarcie małżeństwa
  • II. sojusz, przymierze
  • III. log. gramm. et log. połączenie, zwią zek (wyrazów)

Pełne hasło

COPULATIO s. COPULACIO, -onis f.
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • B.
  • A.
  • N.
I. ślub, formalne zawarcie małżeństwa; matrimonii contractus, nuptiae
KodWp II p. 474 (a. 1335) : medietatem dotis ... a c-is tempore computandam et persolvendam.
ArHist V p. 109 (a. 1453) : litteram testimonialem sue c-is sibi recepit, qua littera perhibebatur fides et testimonium, quod ... Dorothea sit legitime copulata ... cum Barthosio.
Ita saepius saec. XV— XVI.
N.
effectualis post viros (e Pol. zamążpójście)
AGZ XIX p. 124 (a. 1500) : ad plenam puerorum suorum utriusque sexus etatem et discrecionem nec non post viros effectualem c-em.
Cf. ib. XVIII p. 575 (a. 1504) et P. Dąbkowski, Prawo polskie I p. 352; COPULA II 2— 3.
II. sojusz, przymierze; societas, foedus
AAlex p. 239 (a. 1503) : Philippi Burgundi et palatini Rheni c-o ad evincendam Gedanensem libertatem.
Cf. COPULATUS.
III. gramm. et log. połączenie, zwią zek (wyrazów); (verborum) coniunctio
GŁOG. Alex. II fol. g Vb : coniunctiones ... solum important c-em.
Id. ExLog fol. 78a : si ... intelligatur nomen equivocum habere sua significata sub c-e vel disiunctione.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)