- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Ha.
- H.
I.
adi.
A.
propr.
1.
następujący, następny; qui deinceps sequitur, subsequens.
a.
de tempore (praec. de die, nocte).
N. de
voluntate
Dei
(opp. antecedens:
WROCŁ. EpitConcl fol. k Ib).
Praec. in locut.
per consequens, ex consequenti
następnie, później, w dalszej kolejności; deinde, deinceps (
ChrOl
p. 345
;
SACR. Elucid. fol. e Ib
;et saepius).
b.
de ordine.
2.
de effectu
a.
następujący w wyniku czegoś, towarzyszący czemuś; qui ex aliqua re sequitur, aliquid
sequitur.
N. phil. (sq.
ad)
BYSTRZ. AnalPr fol. h 1a : aliquid, quod sit extraneum ad subiectum et c-ns ad predicatum.
Locut.
α.
per consequens
przez to, w następstwie, w wyniku czegoś; ea de causa, propterea (
KodWp II
p. 195,
a. 1301
;
KodKKr II
p. 62, a. 1377).
N. glossas Pol.
RFil XXIII p. 309 (a. 1444) : per c-ns «ostatecznie».
Ib. p. 269 (a. 1469) : per c-ns «attako».
β.
ex consequenti
tyle co: wtórnie, następczo;
ferei. q. secundo loco
GŁOG. ExLog fol. 98a : hec directe et primo sunt in affirmatiuo et ex c-i in negatiuo.
Id. Alex. II fol. A 4b : scientia secunde partis Alexandri est de rebus ex c-i et minus principaliter.Ita saepius.
b.
consequens est
wynika;
sequitur.
Constr. sq. acc. c. inf. vel enuntiato consecutivo.
B.
trans. idący w czyjeś ślady, naśladujący; qui alicuius vestigiis insistit, aliquem imitatur
VITELO OpM p. 49 : arguitur auctoritate Platonis et etiam aliorum c-ium ipsum.
II.
subst.
phil. t. t. następnik, wniosek; propositio, quae ex antecedente sequitur, conclusio.
Syn.
res conclusa (
GŁOG. Anal.
fol. 3a
).
N. definitionem et divisionem ap.
WROCŁ. CongLog fol. c 2a : c-ns est propositio, que mediante nota illationis ex antecedente infertur vt ‘homo currit, ergo animal currit’.
Ib. fol. c 2b : c-ns ... superioritatis est terminus sequens ad alium et plus significans quam terminus, ad quem sequitur, vt ‘animal’ respectu istius termini ‘equus’; consequens convertibilitatis est terminus sequens ad alium et convertibilis cum eodem, vt ‘ens’ et ‘aliquid’.
N.
ut nunc :
BYSTRZ. ParvLog fol. S IVb : in consequentia vt nunc debet intelligi, quod antecedens vt nunc potest esse verum sine c-e vt nunc.Cf. CONSEQUENTIA II A.