I. zasługujący na potępienie, hańbę; contemnendus, vituperatione dignus

NIC. BŁ. Serm. I p. 61 : virtus facit hominem honorabilem, sicut incontinentia facit hominem c-em.

II. haniebny, przynoszący wstyd; turpis, ignominiosus

SSrSil I p. 289 (a. 1482) : eum abbatem ... mortem qualemcunque c-em et violentam ... optasse (cf. ib. p. 321, ubi falso legitur confusilis).

NIC. BŁ. Serm. II p. 322 : subiungitur increpatio seriosa, multum c-is.

Ita saepius. Cf. Th. IV 267, 58 sqq. et CONFUSIVUS II CONFUSUS III.