Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CONFUNDO

Gramatyka
  • Formyconfundo
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -ere, -fudi, -fusum
Znaczenia
  • I. propr.
    • 1.
      • a. mieszać, zlewać, stapiać
      • b. zbierać razem, łączyć, jednoczyć
    • 2.
      • a. zalewać, przykrywać, przesłaniaćEtiam in imagine: zaćmić
      • b. rozlewać, rozprzestrzeniać
  • II. transl.
    • A.
      • 1. abstr.naruszać porządek, mieszać, psuć
        • α. przynosić szkodę
        • β. + mentem, intellectum wprowadzać w błąd, mylić
      • 2. rozgromić, zgubić, unicestwić
      • 3. naruszyć, podważyć, usunąć
    • B.
      • 1. poruszyć wewnętrznie, zmieszać, zawstydzić, przestraszyć
      • 2. okryć hańbą, potępić, znieważyć
      • 3. + verbis, probris et abs.: znieważyć słownie, zganić, zniesławić, ośmieszyć
    • C. phil. phil. t. t. czynić coś złożonym, lecz nieokreślonym
  • III. singulare: intrans. wpłynąć, nadejść

Pełne hasło

CON-FUNDO, -ere, -fudi, -fusum
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • Dc.
  • A.
  • Ha.
  • N.
I. propr.
1.
a. mieszać, zlewać, stapiać; in unum fundere, fundendo commiscere (cum aliqua re).
b. zbierać razem, łączyć, jednoczyć; in unum redigere, colligere, unire.
2.
a. (ap. DŁUG. ) zalewać, przykrywać, przesłaniać; obruere, operire
Hist. IV p. 56 : qui pulvis pugnam et pugnantes c-bat.
Op. p. 100 : videbant ... natos ... ab undis c-i.
Etiam in imagine: zaćmić; commaculare, v. gr. decus ( Op. p. 52 ), gloriam ( Hist. IV p. 202 ).
N. constr. sq.
in c. acc.
Op. p. 542 : in quos oculos hebetudo quaedam et cataracta c-erat.
b. rozlewać, rozprzestrzeniać; i. q. diffundere
RHist XXXIX p. 60 (a. 1445) : fama concrepat in mundo c-sa.
II. transl.
A.
1. naruszać porządek, mieszać, psuć; miscere, perturbare, etiam abstr. , v. gr. gaudium: Tom. II p. 231 (a. 1513).
N. sensu strictiore
α. przynosić szkodę; damno esse, nocere
PEREGR. fol. n Vb : falsi monetarij, qui c-erunt Ecclesiam.
JAC. PAR. Serm. fol. 124a : que nimia repletio ... stomachum c-it.
β. mentem, intellectum wprowadzać w błąd, mylić; in errorem inducere, fallere. Saepius de oblivione ( KodWp III p. 252, a. 1364 et passim in arengis diplomatum).
N. refl.
ArPrawn I p. 367 (a. 1527) : se ipsos in solido sacrae Scripturae intellectu c-ant.
2. rozgromić, zgubić, unicestwić; devincere, profligare, pessum dare
PEREGR. fol. o IIIa : que femina c-it eum ... mittendo in infernum, vbi est eterna confusio.
MPH II p. 863 (saec. XV) : Hussyte ipsum Sigismundum regem in preliis quinque vicibus c-erunt.
Syn.
confligere ( DŁUG. Hist. I p. 324 ) , frangere ( id. Op. p. 632 ), reprimere ( Tom. I p. 184, a. 1511). Pass. zginąć, przepaść; pessum ire
RFil XXV p. 268 (saec. XV) : «day szye zabyczv» c-aris.
Tom. VI p. 73 (a. 1522) : omnia c-entur et ... corruent in orbe terrarum.
3. naruszyć, podważyć, usunąć; violare, tollere, exstinguere
KADŁUB. p. 65 : iura matrimonii non modo non coli, set c-i.
Ib. p. 214 : iura primogeniture c-sa.
Ita saepius. Cf. Th. IV 264, 47sqq.
Syn.
abrogare ( DŁUG. LibBen III p. 121 ) , dilacerare ( AGZ VIII p. 80, a. 1426) , temerare ( DŁUG. Hist. V p. 377 ) , tollere ( Tom. VIII p. 151, a. 1526) .
B.
1. poruszyć wewnętrznie, zmieszać, zawstydzić, przestraszyć; animum alicuius perturbare, pudore vel pavore afficere. Pass. zmieszać się, przestraszyć; commoveri, expavescere.
Additur
molestia et dolore ( CodEp II p. 433, a. 1442) , rubore ( StSyn III p. 9, a. 1320 ; cf. StPPP IV p. 7 ) .
N. glossam Pol.
RFil XXII p. 19 (a. 1466) : c-or «byvam rostargnyon».
2. okryć hańbą, potępić, znieważyć; ignominia afficere, dehonestare (e Vlg. Ps. 30,2; 70,1 et passim)
MonDipl p. 114 (a. 1166) : omnium Sanctorum merita quiescentium illum violatorem c-ant (cf. KodKKr I p. 2).
KodWp I p. 321 (a. 1257) : ut tales malefactores innotescant et ... amplius c-antur.
Ita passim usque ad saec. XVI.
Syn.
castigare ( ZabDziej II p. 456, a. 1488) , profanare ( DŁUG. Op. p. 67 ; ArHist X p. 154, a. 1527). ;
N. glossas Pol.
RFil XXIV p. 351 (a. 1434) : c-eris «ganbą szobye dawassz».
Ib.
p. 354 (a. 1446) : c-ns «poganbywsszy».
Praec.
3. verbis, probris et abs. : znieważyć słownie, zganić, zniesławić, ośmieszyć; maledicere, conviciis consectari, vituperare, ludibrio dare
StPPP VIII p. 223 (a. 1387) : non c-o militiam tuam (i. e. nobilitatem, e Pol. naganić).
Ib.VII p. 481 (a. 1413) : ecce ipse me c-it et uilipendit (cf. contextum ).
ArHist V p. 99 (a. 1425) : ipsam c-bat coram iudicio ac vilipendebat.
Ita passim saec. XV—XVI.
Syn.
dehonestare ( ZabDziej II p. 184, a. 1484) , deturpare ( GŁOG. Phys. fol. b 4b) , diffamare ( ZabDziej III p. 331, a. 1494) , obloqui ( KodPol IV p. 155, a. 1472) , vilipendere (cf. supra 963, 55 et saepius), vituperare ( ZabDziej III p. 27, a. 1490) .
C. phil. t. t. czynić coś złożonym, lecz nieokreślonym; aliquid compositum, minime tamen determinatum efficere
GŁOG. Hisp. fol. 80b : Hugo dixit hanc propositionem ‘omnes Apostoli Dei sunt XII’ ... signum ‘omnis’ collectiue tentum c-it subiectum ‘Apostoli Dei’, confuse tentum et praedicatum, scilicet ‘XII Apostoli’, permittit stare determinate.
Cf. CONFUSUS II 2.
III. singulare: intrans. wpłynąć, nadejść; contingere, advenire
KodLit p. 180 (a. 1414) : pro huiusmodi dampnis ... ab ipsis Cruciferis satisfactionem plenam c-isse.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)