- S.
- Dc. (subst.),
- B.
- BJ.
warunkowy, uwarunkowany; qui certa condicione fit
1.
phil.
et gramm. t. t.
BYSTRZ. Log. fol. t IIa : duplex est necessitas scilicet absoluta et c-a.
Ib. fol. V Ia : propositio ypothetica non significat veritatem aut falsitatem absolutam, sed solum c-am.
Syn.
dependens (
BYSTRZ. ParvLog fol. X IIb
:
impositio autem dependens siue c-a est, qua vox imponitur ad significandum conceptum complexum).
2.
sensu latiore
KomKadł p. 571 : in prima parte ponitur Leszkonis ad principatum Cracouiensem per regnicolas c-a vocatio.
DŁUG. Hist. IV p. 228 : non extensum, sed limitatum et c-um compromissum.