Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CONDICTAMEN

Gramatyka
  • Formycondictamen
  • Etymologiacondicto
  • Odmiana -inis
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajnijaki
Znaczenia
  • I.
    • 1. umowa, układ, porozumienie
    • 2. tekst umowy
  • II. orzeczenie (zwł. sędziego polubownego)

Pełne hasło

CONDICTAMEN, -inis n. (condicto)
I.
1. umowa, układ, porozumienie; pactum, contractus
KodKKr I p. 275 (a. 1360) : me ... summam pecunie ... iuxta nostrum c-n ... recepisse.
KsgCzer p. 133 (a. 1408) : cum haberem secum c-n pro XV grossis.
Ita saepissime saec. XIV-XV.
Praec. in locut.
secundum (iuxta) condictamen, cf. supra 8 et passim ; simili sensu ;ex (in, sub) condictamine ( StPPP II p. 482, a. 1441 ; AGZ XVIII p. 334, a. 1462 ; AKap p. 76, a. 1544 et saepius), item condictamine ( AGZ XIX p. 355, a. 1482 et saepius).
Syn.
collocutio ( PP II p. 219, a. 1454, cf. KodPol IV p. 69 ), contractus ( KodPol II p. 876, a. 1441 ; AKapSąd II p. 713, a. 1503) , inscriptio ( CorpJP II I p. 71, a. 1507) , ordinatio ( PP II p. 219, a. 1454, cf. KodPol IV p. 69 ubi falso legitur vidmacio), pactum (( KodPol II p. 876, a. 1441 ; Tom. I app. p. 24, a. 1507). ;
N. glossas Pol.
StPPP II p. 482 (a. 1441) : vendidit eam advocatiam in c-e alias «na smowye».
AGZ XVII p. 195 (a. 1483) : hanc citacionem et exemcionem non habent inter se c-e alias «na szmowye».
Cf. ib. XV p. 285 (a. 1491).
N. constr.: indicatur persona
a. sq. gen.
PP II p. 151 (a. 1447) : iuxta ipsorum c-n.
VL p. 297 (a. 1504) : thezaurarius ... c-a et rationes faciet stipendiariorum curiensium.
b. sq. cum, cf. et passim. Indicatur res
a. sq. pro, cf.
AGZ XIV p. 43 (a. 1442) : fecit c-n cum Iohanne pro villa Zubrza.
b. sq. quod:
AGZ XIX p. 334 (a. 1462) : debent omnia disponere ... tali sub c-e, quod etc.
CracImpr p. 5 (a. 1476) : habuit c-n cum Stanislao ... quod etc.
Cf. ArHist VIII p. 314 (a. 1499). Cf. CONDICTUM I 1 CONDICTIO I 1 .
2. tekst umowy; litterae contractus
KodUJ III p. 113 (a. 1485) : iuxta c-n inferius expressum.
AAlex p. 104 (a. 1502) : ad ... cardinalem direxi copiam c-is.
II. orzeczenie (zwł. sędziego polubownego); sententia (praec. arbitri)
KsgGrWp II p. 328 (a. 1400) : c-n dominorum Polonie Majoris ... domini ... uno ore sentenciaverunt et condictaverunt taliter etc.
AGZ XVIII p. 424 (a. 1498) : prout fecit concordiam cum ... dominis ... pro c-e per arbitros ... voluit satisfacere secundum inventionem arbitrorum.
ZabDziej I p. 158 (a. 1512) : Petrus ... satisfecit ... Iohanni secundum c-n proborum virorum.
Cf. CONDICTIO II 4 CONDICTUM II 2.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)