- F.
- Th.
- S.
I.
porównywalny, dający się porównać, zestawić; qui comparari, conferri potest (
saec. XV—XVI)
.
N. podobny? similis?
AGZ VII p. 192 (a. 1495) : margaritae pro decore eiusdem casule de nova c-e (? ) converti debent.
Constr.
a. abs. b. sq.
dat.
II.
iur. (a voce
comparendi) poena (non) comparabilis
kara zwana niestawne, płacona przez pozwanego za niestawienie się w sądzie; quae a citato in termino non comparente solvebatur
KsgGrWp I p. 62 (a. 1388) : omnes manserunt ... penas c-es vel «pokupne».
Ib. p. 313 (a. 1398) : tenetur duas penas «pocup», aliam non c-em contra Predotham ... quia non comparuerunt in termino peremptorio.
PrPol p. 238 (a. 1398) : excessit duas culpas seu penas non c-es.Cf. COMPARATIVUS II COMPARENS I COMPARITIALIS. Ad rem cf. St. Kutrzeba, Dawne polskie prawo sądowe, Kraków 1921, p. 72.