Ogólne
Pełne hasło
Więcej

BENEVOLENS

Gramatyka
  • Formybenevolens, benivolens
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -ntis
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajmęski
Znaczenia
  • I.
    • 1. amicus, benignus.
    • 2. publicus
  • II. amicus (saec. demum XVI).

Pełne hasło

BENE-VOLENS s. BENIVOLENS, -ntis
  • F.
  • Th.
  • S.
I. adi.
1. de hominibus: życzliwy, łaskawy; amicus, benignus.
N. meton. de
munere
Tom. XIV p. 320 (a. 1532) : quos equos illa non tam magni quam b-is muners loco suscipiet.
2. de via: publiczny; publicus
AGZ XVI p. 216 (a. 1488) : dom. Turopolszky, quem detinuit in b-i via.
Cf. BENEVOLUS IV.
II. subst. m. człowiek życzliwy, przyjaciel; amicus (saec. demum XVI).
Constr. c. gen.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)