- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- L.
- N.
I.
1.
propr. oglądanie, patrzenie; actus intuendi, contemplatio.
2.
phil. bezpośredni ogląd
(jako forma poznania); comprehensio, quae contemplatione fit
VITELO Persp. p. 137 : i-em ... dicimus illum actum, quo uisus ueram comprehensionem formae rei diligenter perspiciendo perquirit, non contentus simplici receptione, sed profunda indagine. Ib. infra] per i-em [visus ... considerat omnes intentiones partium formae uisae occultas aspectui et certificat omnes dispositiones illius formae uisae.
SŁUP. MixEl p. 161 : nec intellectus separatus intelligit ... per species acquisitas per i-em rerum ad extra, quia sic non intelligit ante speracionem ... nec post.Cf. INTUITUS I 1 α. Occ. i. prorsus q. poznanie; cognitio
JAC. PAR. Serm. fol. 130a : ego ... veni legem non soluere, sed adimplere, exponere, explanare et i-em legis ad lucem ponere (alluditur ad Vlg. Matth. 5, 17 .)Cf. Th. VII 2, 95, 28 sqq.
II.
singulare (confunditur c. voce
tuitionis):
zastępstwo prawne; facultas loco alterius coram iudice respondendi
ArPrawn II p. XIII (saec. XV med.) : item i-o dicitur intercessio, vulgariter «zascziczene» vel «zasthampyenye» (nisi leg. tuitio).Cf. INTERCESSIO II 1.