- F.
- Th. (rec.),
- S.
- Dc.
- B.
- Ha.
I.
1.
osoba, której oddano coś na przechowanie, u której złożono depozyt, depozytariusz (tzw. pokładnik); is, cui aliquid depositi loco commissum atque traditum est
AGZ IX p. 31 (a. 1421) : Laurencius ... recognovit se ... recepisse pecuniam ... ac ... Jacobum ... d-um ... quittavit.
AKapSąd II p. 667 (a. 1492) : Lucia unacum Mathia marito suo ... certam summam pecunie ... gwardiano ipsorum d-o ad fidele depositum et observandum manu coniuncta dederunt.Ita saepe usque ad saec. XVI. Additur fidelis ( CorpJP III p. 439, a. 1519) ; item fidei ( ARect II p. 166, a. 1550 : haec universa ... a ... Nicolao ... tanquam creditore ac fidei d-o recepisse). Cf. Th. V 1, 591, 38 sqq.
N. constr. sq. gen.
StPPP VI p. 223 (a. 1523) : tamquam executorem et d-um testamenti nobilis olim Mathiae.
Ib.VII p. 213 (a. 1544) : si fuerit depositorium ... ablatum ... d-us rei perditae ... tenetur ad solutionem.
2.
szafarz; quaestor
TPaw I p. 67 (a. 1503) : Georgio ... date sunt centum marce pecuniarum ... ad d-os eris publici.
AAlex p. 333 (a. 1503) : m(aiestas) sua dominis ... in terra Cracoviensi aeris publici d-iis commisit referri ... petitiones et mandatum rigidius suum regium.
Ib. p. 488 (a. 1505) : ad ... exactionem «czopowe» colligendam exactores terrestres per ... districtum Cracouiensem ... instituimus, d-os vero ... generales duos designavimus.Ita frequenter.
II.
ten, kto oddaje coś na przechowanie, deponent (tzw. pokładca); qui rem suam alteri servandam committit, depositor
ZabDziej II p. 289 (a. 1486) : depositum d-o debet reddi.
AKapSąd III p. 102 (a. 1504) : ex litteris michi per dictum d-um ad me iustificandum ... datis liquet.Cf. Th. V 1, 591, 46 sqq.