- F.
- Th. (rec.),
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- L.
- Ha.
I.
skład, schowek, magazyn; receptaculum, ubi res aliquae asservantur, cella, apotheca
AGZ XIII p. 472 (a. 1465) : intrando in d-um suum seu caminatam recepisti sibi avenam tritulatam.
SSrSil I p. 201 (a. 1398) : ipse abbas vestes fratrum in communi d-o deponi fecit, nam ante quilibet vestimenta sua per totum anni circulum penes se in cella servabat.
AKapSąd III p. 286 (a. 1505) : calix ... de d-o ... ablatus est.Cf. Th. V 1, 592, 61 sqq. Praec. miejski skład towarów i związany z nim przywilej handlowy zobowiązujący przejezdnych kupców do wystawiania na sprzedaż swoich towarów w mieście posiadającym taki przywilej; emporium urbanum atque ius stapulae, quod vocabatur, ex quo mercatores peregrini ad exponendas in illo emporio merces suas emptoribus certo temporis spatio obligabantur
StPPP I p. 225 (a. fere 1368) : statutum est per ... regem et per antiquos zupparios, quod homines de alienis partibus non debent ire pro sale alibi nisi ad eorum depositum videlicet ad Oswanczym et ad alia d-a.
KodMp IV p. 30 (a. 1390) : in meliorationem ... ciuitatis Sandomiriensis d-um salis et alecum, quod per ... Kazimirum regem ... statutum erat, confirmantes.
MatLub p. 17 (a. 1468) : mercium et pannorum ... d-um singulare obtinere ipsoque d-o iuxta morem ... aliarum civitatum regni nostri uti ... prout ad d-um de iure licet.
Ib. p. 18 : mercatoribus ... ad fora eiusdem d-ii venientibus.Ita vulgo usque ad saec. XVI. Glossa Pol.
AGZ XV p. 239 (a. 1486) : pro d-o Leopoliensi alias «o sclad» (cf. ib. infra).
Syn.
emporium (
CorpJP III
p. 200, a. 1511
et saepius).
N. constr.
a.
sq.
gen.
CorpJP III p. 217 (a. 1512) : d-um civitatis nostrae Leopoliensis ... subterfugientes.b. sq. adi. cf.
CorpJP III p. 218 (a. 1512) : mercatoribus d-um ... Leopoliense transgredientibus.Ad rem cf. St. Kutrzeba, Handel Krakowa w wiekach średnich, Kraków 1902 et Wyrozumski, Gospodarka solna p. 124—126. Cf. DEPOSITUM II DEPOSITIO II A 2.
II.
iur. rzecz oddana na przechowanie, depozyt;
depositum
ZabDziej II p. 443 (a. 1488) : Iohannes habuit d-um apud me et recipiebat de suis pecuniis, quantum volebat.
StPPP VII p. 213 (a. 1544) : si fuerit d-um per incurabilitatem ablatum seu subtractum, depositarius rei perditae ... tenetur ad solutionem.Cf. DEPOSITUM I.