- F.
 - Th.
 - Bl.
 - S.
 - B.
 - A.
 
AGZ XVIII p. 423 (a. 1501) : iuxta inventionem arbitruum. Praeterea passim formae decl. III: acc. sg. arbitrem (
               
                  
                     KsgGrWp II 
                     p. 356, 
                      a. 1400 
                ; 
                  
                      ^SSrSil VII 
                     p. 148, a.
                        1467).  
               
               nom. 
                pl. 
               
                  
               arbitres ( 
                  
                     ZabDziej I 
                     p. 149, a.
                        1506).  
               
               gen. 
                pl. 
               
                  
               arbitrum ( 
                  
                     KsgMaz II 
                     p. 220, a.
                        1426
                   
                ; AGŻ XVII 
               
                  p. 249, a. 1488)  
               
               vel arbitrium ( 
                  
                     ARect I 
                     p. 600, 
                      a. 1522),  
               
               dat. 
               -abl. 
                pl.  arbitribus ( 
                  
                     ArPrawnX 
                     
                     p. 254, a.
                        1408
                   
                ; 
                  
                      AGZ XIII 
                     p. 248, a.
                        1447
                   
                ; 
                  ib. 
               
               XIX 
                  p. 99, a. 1493 
                ; 
                  
                     ib. XVI 
                     p. 318, a.
                        1501) 
                . 
               Cf.  Th.
                  II 404, 20 sqq.]
            
            I. propr. 
             iur. 
             t. t. 
            
               I. 
               sędzia polubowny;  iudex
                     litem reconciliationis modo
                  dirimens (definitur 
               
               
            MARTIN. OP. Marg. fol. 8b : a-i sunt, qui consensu litigantium in iudices eliguntur). Pol. 'jednacz’,cf. glossas Pol.
KsgGrWp I p. 201 (a. 1394) : a-i «gednacze».Cf. ib.II p. 277 (a. 1398) ; ib. p. 356 (a. 1400) ; AGZ XI p. 226 (a. 1443) ; RFil XXIII p. 306 (a. 1444) ; GLb p. I. Additur iuris ( KodMp IV p. 441, a. 1445 ; DŁUG. LibBen I p. 227 ). Sensu simili arbitrator (KodWp I p. 306, a. 1313 et saepius; distinguuntur tamen Lites III p. 63, a. 1414 et Tom. V p. 207, a. 1520) , amicabilis compositor ( KodPol II p. 481, a. 1434 et saepius; distinguuntur tamen Tom. IX p. 2, a. 1527) ; amicus communis ( AKapSąd II p. 631, a. 1480) , mediator ( KodKKr I p. 121, a. 1286) . N. constr. sq. inter :
APozn I p. 33 (a. 1436) : veri et legittimi a-i inter ... Paulum ... et ... Petrum.N. locut.
                  α.  arbitrum assumere ( 
                     
                        ArPrawn I 
                        p. 251, saec.
                           XV) 
                   , (col)locare ( 
                     
                        AGZ XIII 
                        p. 183, a.
                           1445
                      
                   ; 
                     
                         PP II 
                        p. 29, a.
                           1448
                      
                   ; item 
                  arbitrorum locatio: 
                     
                         StPPP VI 
                        p. 275, a.
                           1525,  
                  
                  cf. 
                  
                     
                  
                  
                     
                        ARect I 
                        p. 600, a.
                           1522) 
                   , ponere ( 
                     
                        StPPP VIII
                              
                        
                        p. 445, a.
                           1398).  
                  
               
               
               
                  2. 
                  świadek;  qui alicui rei
                        interfuit,testis.
                  
               
            
               I. 
               
                  transl. I. ten,kto o
                  czymś wyrokuje,coś rozstrzyga;  qui alicuius rei arbitrium
                     fert.
               
               
         
                      N. 
                   
                                            
            
                  
                   conscientiae  
                  spowiednik;  animi
                     moderator et rector,qui alicui a
                     sacris confessionibus est
                  
                                        CALLIM. Greg. p. 187 : Vladislaus Gregorium dignissimum iudicavit quem ... conscientiae suae a-um diligeret.
                     2. 
                     pany wladca; 
                           dominus,rector.
                        
                           Praec.  de Deo 
                     terrarum atque poli ( 
                        
                           IANIC. 
                           p. 252,
                           v. 
                      2), supernus ( 
                        
                           *KodWp I 
                           p. 6, a.
                              1073) 
                      ; districtus (CodSil^)
                        
                        p. 44, a. 1147).  
                     
                     
               
                           Item de papa 
                         
                                                        
                  
                         vasti orbis (
                           
                           
                              ROYZ. I 
                              p. 207,
                              v. 
                         335).