iur.
dawność, przedawnienie, określony w prawie upływ czasu, powodujący utratę prawa lub skargi, bądź nabycie prawa do rzeczy; praescriptio, temporis spatium legibus constitutum, quo praeterlapso ius quoddam (e.g. ius querelae) amittebatur vel alicuius rei possessio acquirebatur
TPaw III p. 413 (a. 1398) : extunc Victoria per suum procuratorem vult euadere d-e «dawnosczo».
Ib. IV p. 768 (a. 1400) : extunc ... Mscigneus loco, ubi domus situata est, debet carere et omnem fundacionem ... remouere, nulla ([sic) ]d-e procul mota.Cf. DIUTURNIA DIUTURNITAS II..