Ogólne
Pełne hasło
Więcej

DAEMON

Gramatyka
  • Formydaemon, demon
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -onis
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajmęski
Znaczenia
  • I. duch, istota niematerialna, wyższa od człowieka
  • II. zły duch, diabeł
  • III. bożek pogański

Pełne hasło

DAEMON s. DEMON, -onis m.
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • Dc.
  • B.
  • N.
[gen. pl. demonorum cf. infra 2,15]
I. duch, istota niematerialna, wyższa od człowieka; genius, angelus. Explicatur
VITELO ΟρΜ p. 27 : licet d-n Graece, Latine sonat sciens (cf. Cath. s. v.), homines tamen d-em pro cacodaemone capiunt.
N.
arcus daemonis tęcza; iris caelestis
VITELO Persp. p. 131 : passionem ... uisui accidentem ex diuersitate mediorum, ut est impressio arcus d-is, qui dicitur iris.
II. zły duch, diabeł; spiritus malignus, diabolus. Per contumeliam de homine
ZabDziej II p. 468 (a. 1488) : tu d-n bone, qui iniuriatus es mee sorori pro legibulis alias «o paczerze».
III. bożek pogański; ethnicorum deus
RFil XXIV p. 341 (a. 1440) : aut d-bus sacrificia offerunt, que dicuntur «vboschye» ... derelinquentes eis residuitates ciborum quinta feria post cenam.
ArLit III p. 77 (a. 1450) : Christianus si ...aliquid de arrea ... ad sacrificia d-orum tolli permiserit, peccat.
Cf. DAEMONIUM II.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)