- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- L.
I.
propr. rozwalić, zburzyć, zniszczyć; demoliri, delere, destruere, dissipare, pessum dare (v.
gr.
aedificia, muros, civitatem, regnum, praedium, sepulcrum
sim.).
Additur
funditus (
*KodWp II
p. 408, a. 1327)
.
Part.
perf.
dirutus,,
-a, -um
zerwany, uszkodzony; diruptus, laesus.
Glossa
Pol.
RFil XXIII p. 276 (a. 1450) : obstaculis d-us, «skodam obrazenim, rostargnon».Occ. subst. diruta,, -orum n. zaburzenia, rozruchy; rixa, tumultus, seditio
ARect I p. 444 (a. 1502) : decretum per ... rectorem ... super d-a burse Vngarorum.
II.
transl. obalić, zniszczyć, unieważnić, naruszyć, zerwać; destruere, delere, tollere, abolere, cassare, (di)rumpere, v.
gr.
ecclesiam (
*KodWp II
p. 408, a. 1327)
, bonum commune (
CodEp II
p. 39, a. 1411)
, litteras
publicas (
Lites III
p. 94, a. 1414),
item treugas (
MPH III
p. 120, a. 1444).
N.
colorem stellis
pozbawić blasku, przygasić; obscurare, debilitare
AH XXXIV p. 144 (saec. XV ex.ex) : stellis color d-itur per poenas livoratas.