I.
propr. nadający się na budulec, budulcowy;
ad construendum aptus, ex quo construitur
SammlUB p. 207 (a. 1333) : parietes ... de lignis c-bus facere debemus.
II.
gramm. stanowiący element konstrukcji gramatycznej; qui constructionis gramm.
(cf.
s.
v. ) pars est
GŁOG. Alex. II fol. A 4a : pars orationis ... c-is est hic subiectum.
Saepissime abs. loco subst.
constructibile,,
-is
n.
wyraz jako element konstrukcji gramatycznej
Gramm. p. 165 (saec. XV) : principium materiale constructionis sunt ipsa c-ia sive dictiones, ex quibus componitur construccio.
GŁOG. Don. fol. 16a : vox, dictio, pars orationis et c-e sunt idem materialiter et secundum substantiam, differunt tamen formaliter.Ita passim ap. gramm. saec. XV—XVI.