Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CONIUNCTUM

Gramatyka
  • Formyconiunctum
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -i
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajnijaki
Znaczenia
  • I. phil.
    • 1. sensu metaphysico: byt zlożony
    • 2.
      • a. całość złożona z części
      • b. wypowiedź szczegółowa twierdząca
  • II. rhet. rhet. figura retoryczna polegająca na zebraniu przesłanek argumentacji

Pełne hasło

CONIUNCTUM, -i n.
  • F.
  • Th.
I. phil.
1. sensu metaphysico: byt zlożony; ens compositum
GŁOG. Anim. fol. B VIIb : naturalis philosophia est de c-is materie secundum ... rationem (cf. WROCŁ. Epit. fol. a Ib).
Ib. fol. F IIIb : intelligere sit ipsius anime intellectiue ... et non totius c-i.
2. sensu logico
a. całość złożona z części; compositum, quod pluribus partibus constat
GŁOG. ExLog fol. 81b : multiplicitas ... est partis tantum et non tocius c-i.
b. wypowiedź szczegółowa twierdząca; propositio categorica singulatim praedicans
GŁOG. Porph. fol. v Ib : diuisa in proposito dicuntur, que predicantur de aliquo termino singulari in propositione ypothetica, sed c-a dicuntur eadem predicata, que predicantur de aliquo termino singulari in propositione cathegorica.
WROCŁ. CongLog fol. d 3a : arguendo a diuisis ad c-a est bona consequentia, vt ... ‘Socrates est homo’ et ’Socrates est albus’ ergo ‘Socrates est homo albus’.
II. rhet. figura retoryczna polegająca na zebraniu przesłanek argumentacji; actus argumentandi praemissis in unum collectis
StPPP X p. 47 (saec. XV) : colores verborum sunt ... occupacio, disiunctum, c-um, adiunctum.
CALLIM. Rhet. p. 45 : contingunt totius rei summam: coniugata ... c-a, consequentia, adiuncta, repugnantia.
Cf. Th. IV 337, 63 sq.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)