- F.
- Th.
I.
phil.
1.
sensu metaphysico: byt zlożony; ens compositum
GŁOG. Anim. fol. B VIIb : naturalis philosophia est de c-is materie secundum ... rationem (cf. WROCŁ. Epit. fol. a Ib).
Ib. fol. F IIIb : intelligere sit ipsius anime intellectiue ... et non totius c-i.
2.
sensu logico
a.
całość złożona z części; compositum, quod pluribus partibus constat
GŁOG. ExLog fol. 81b : multiplicitas ... est partis tantum et non tocius c-i.
b.
wypowiedź szczegółowa twierdząca;
propositio categorica singulatim praedicans
GŁOG. Porph. fol. v Ib : diuisa in proposito dicuntur, que predicantur de aliquo termino singulari in propositione ypothetica, sed c-a dicuntur eadem predicata, que predicantur de aliquo termino singulari in propositione cathegorica.
WROCŁ. CongLog fol. d 3a : arguendo a diuisis ad c-a est bona consequentia, vt ... ‘Socrates est homo’ et ’Socrates est albus’ ergo ‘Socrates est homo albus’.
II.
rhet. figura retoryczna polegająca na zebraniu przesłanek argumentacji; actus argumentandi praemissis in unum collectis
StPPP X p. 47 (saec. XV) : colores verborum sunt ... occupacio, disiunctum, c-um, adiunctum.
CALLIM. Rhet. p. 45 : contingunt totius rei summam: coniugata ... c-a, consequentia, adiuncta, repugnantia.Cf. Th. IV 337, 63 sq.