- B.
- BJ.
- N.
I.
poznawczy, posiadający władzę poznawania; qui cognoscit, cognoscendi habet facultatem, ad cognoscendum pertinens
MATTH. p. 119 : si ... per imaginationem Deus esset agens pure naturale, non c-um.
NIC. BŁ. Serm. II p. 285 : homo ... per vim c-am iudicat aliquid de se esse fugiendum aut prosequendum.Ita saepissime.
Dicitur v. gr. de
habitu (
GŁOG. Anim.
fol. 8a
et saepius), potentia (
Id. Anal. fol. lb
et saepissime), scientia (
BYSTRZ. Log. fol. b 2b)
, vi (
supra 29
)
virtute (
GŁOG. Phys. fol. B 4a
et saepissime).
N. sq. gen.
MATTH. p. 58 : quomodo potuit Deus in eis non esse investigabilis illis, qui essent c-i vestigii.
SSrSil VIII p. 202 (a. 1463) : gentibus, que sunt in terra doli et fraudis c-e.
N.
subst.
cognitivum,,
-i
n.
władza poznawcza;
cognoscendi vis facultasque
NIC. BŁ. Serm. I p. 356 : c-um ... est intellectus noster, quo vniuersa cognoscimus.
II.
poznawalny; qui cognosci potest
VITELO OpM p. 32 : ordines quidditatum rerum et hoc tam in corporalibus incognitiuis quam in aliis c-is.
N.
esse cognitivum
istnienie jako coś, co ma w sobie zasadę swej poznawalności;
quod sua ipsius natura cognosci potest
GŁOG. Porph. fol. g Ia : tempus ... esse discretiuum et c-um non habet.
III.
subst.
cognitivum,,
-i
n.
to co ma być poznane, przedmiot poznawczy jako zadanie do poznania; id quod cognoscendum est
GOST. Th. fol. g 7b : c-um est principium intelligentie in omnibus formatis secundum naturam.