Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CLERUS

Gramatyka
  • Formyclerus
  • EtymologiaGr. κλήρος
  • Odmiana -i
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajmęski
Znaczenia
  • I. kler, duchowieństwo
  • II. człowiek biegły w piśmie, wykształcony

Pełne hasło

CLERUS, -i m. (Gr. κλήρος)
  • F.
  • Th. (rec.),
  • Bl.
  • S.
  • Dc.
  • A.
  • Ha.
  • N.
[acc. sg. clerem:
DŁUG. Reg. p. 259 (a. 1461) : per clerem dioecesis.]
I. kler, duchowieństwo; clericorum ordo.
Explicatur
GŁOG. Alex. I fol. 6b : c-us id est multitudo clericorum.
Simili sensu pl.
*WiadPol p. 24 (a. 1262) : c-os et populos locorum.
ZABOR. p. 66 : si saeculares statuta faciant contra c-os.
GŁOG. Alex. I fol. 69b : archiclerus c-orum summus habetur.
N. constr.
a. sq. adi. loci
ArPrawn I p. 33 (a. 1389) : c-o Ploc(ensi).
Zsig. p. 149 (a. 1501) : contra c-um Glogoviensem.
b. sq. gen.
KodKKr I p. 41 (a. 1252) : c-o Cracouiensis ciuitatis.
KodWp I p. 28 (saec. XIII—XIV): c-o ac omni populo totius Polonie.
DŁUG. Reg. p. 259 cf. supra 3.
II. człowiek biegły w piśmie, wykształcony; homo litteris eruditus
MARC. p. 44, v. 1 : c-os non paucos metrum nescire notaui.
Cf. CLERICUS II 1.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)