- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- B.
- A.
I.
propr. jaśnieć, świtać
1.
de luce.
2.
sensu spirituali
AH IV p. 25 (saec. XV) : quam formosus c-uit indutus stola gloriae.
NIC. BŁ. Serm. I p. 57 : homo ... recedendo a Deo ... tenebrescit, accedendo c-it.
II.
transl.
1.
zasłynąć, odznaczyć się;
clarere, splendere, excellere.
Constr.
a.
abs.
b. aliqua re.
c. in aliqua re:
CRIC. p. 191, v. 8 : virtute in summa c-uit omnigena (cf. Th. III 1264, , 76 sqq. ).
d. ex aliqua re:
DŁUG. Op. p. 563 : cuius familiae proceres ex fundatione ... monasteriorum noscuntur c-isse.
2.
stawać się jasnym, oczywistym, wiadomym, widocznym; apertum, manifestum fieri, apparere.
N. impers.
clarescit
jest rzeczą wiadomą, oczywistą, wyjaśnioną; apparet, patet
Visit. p. 11 (a. 1511) : ut superius c-uit (cf. Th. III 1265,46 sq. ).
Constr.
a.
sq.
quod:
SchlUrk p. 408 (a. 1290) : c-re volumus omnibus ... quod etc.Ita saepius. Cf. Th. III 1265,75.
b.
sq.
acc.
c.
inf.
c.
sq.
in
c.
abl.
JAC. PAR. I p. 117 (a. 1448) : quantum c-re in dictis eorum poterit.
d.
sq.
ex:
AKapSąd I p. 382 (a. 1447) : prout hoc ex ... litteris ... c-uit (cf. Th. III 1265,68 et 74 ).