Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CHOLERICUS

Gramatyka
  • Formycholericus, colericus
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -a, -um
  • Część mowyprzymiotnik
Znaczenia
  • I. de rebus: żółciowy
    • a. propr.
    • b. transl.
  • II.
    • 1. propr. propr. posiadający temperament choleryczny,choleryk, żółciowiec
    • 2. transl. transl. skłonny do gniewu, wybuchowy, popędliwy

Pełne hasło

CHOLERICUS s. COLERICUS, -a, -um
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • BJ.
  • A.
I. de rebus: żółciowy; felleus
a. propr.
GŁOG. Phys. fol. B 3a : fel in se colligit... humorem c-um, qui bilis uocatur.
b. transl.
DŁUG. Op. p. 436 : complexionis ch-ae et in bilem pronae.
GŁOG. Porph. fol. h VIa : complexionem calidam et c-am.
Cf. ib. fol. q IIb.
II. de animantibus
1. propr. posiadający temperament choleryczny,choleryk, żółciowiec; in quo fel ceteros corporis humores, qui m. ae. dicebantur, superat (saepissime abs. loco subst. )
DŁUG. Op. p. 434 : fuscus et c-us, staturae iustae.
GŁOG. Anal. fol. 190a : omnis c-us est iracundus.
Id. Alex. I fol. 57a : c-us est, in quo dominatur colera.
Ita passim.
N. glossam Pol.
GLb p. 21 : c-us, ch-us «czarnokrewny».
2. transl. skłonny do gniewu, wybuchowy, popędliwy; in iram praeceps, vehemens, iracundus
NIC. BŁ. Serm. II p. 143 : ira minuit quantitatem vitalis durationis, animalia enim excessiue ch-a sunt naturaliter breuis vitae.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)