- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- L.
- H.
- N.
I.
1.
abstr. nazywanie po imieniu, wymienianie; actus nominatimappellandi,nominatio
ArPrawn IV p. 286 (saec. XIV med.) : d-o testium consanguineitatis.
RFil XXIII p. 340 (saec. XV) : ludos faciunt paganorum cum d-bus demonum.
2.
concr. nazwa, imię; appellatio,nomen
DŁUG. Hist. I p 4
:
[Celtiberia] ab Hispano in ea dominante yispaniae d-em accepit.
Id. LibBen I p. 30 : a qua villa Roszyeyow praebenda ... Roszyeiowska d-em accepit.Ita saepius saec. XV—XVI .
Syn.
nomen (
DŁUG. LibBen I
p. 300
).
Praec. phil., ubi distinguitur
accidentalis (
GŁOG. Hisp.
fol. 55b
:
concretum habet appellationem id est accidentalem d-em a suo abstracto
), generalis (
GŁOG. Phys. fol. A 3a : generalem ex rei proprietate ... d-em), intrinseca (opp. extrinseca:
BYSTRZ. Log. fol. b 5b : aliquid dicitur practicum ... secundum d-em intrinsecam et sic subiectam praxis dicitur practicum; alio modo secundum d-em extrinsecam et hoc quadrupliciter secundum quod quatuor sunt, de quibus praxis predicatur denominatiue extrinsece.
Ib. fol. n 2b : propositio vocalis et propositio scripta non dicuntur vere vel false per d-em intrinsecam ab aliquo eis inherente, sed solum per d-em extrinsecam scilicet a veritate et falsitate, que est formaliter et subiectiue in actu intellectus.Ita saepius ib. ).
Iuncturae verbales
denominationem ab aliquo (aliqua re) capere (
GŁOG. Anim.
fol. 14b
)
, accipere (cf.
),
sumere (
WROCŁ. Epit.
fol. 2b
;
;cf. Th. V 7, 535, 9).
Item
denominatio erumpit (ex aliqua re:
DŁUG. LibBen I
p. 300
)
.
Constr.
a.
abs.
b.
sq.
ab :
STOB. Parv. fol. B Va : d-o forme ab actione.c. sq. ex, cf. Occ.
α.
tytuł; dignitatis nomen
Lites II p. 236 (a. 1238) : qui ex ipsis terris habuerunt suam d-em et tytulum et vocabantur duces Pomeranie.
RHer III p. 83 (a. 1569) : non eius, quam pre se ferunt, nobilis atque equestris appellationis atque d-is fierent.
β.
imię, rozgłos; fama
DŁUG. Hist. I p. 272 : cuius regni Poloniae famam d-emque percelebrem.
Id. Op. p. 7 : quorum amnium d-is magnitudinem ... ex aquarum influentium augmento spectari oportet.
II.
rhet. metonimia, figura stylistyczna, polegająca na oznaczeniu przedmiotu za pomocą nazwy, oznaczającej inny przedmiot związany z poprzednim stosunkiem materialnej zależności; metonymia (saec. XV).
III.
math. wykładnik stosunku; proportionis index
VITELO Opt. p. 4 : d-o proportionis primi ad secundum dicitur quantitas, quę ducta in minorem producit maiorem uel quae maiorem diuidit secundum minorem.
MARTIN. p. 2 : dividatur ... maior quantitas per minorem et quod ex divisione provenerit est proportio maioris ad minus, id est d-o divisionis.