- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- BJ.
- N.
cmentarz (z reguły położony obok kościoła); locus prope ecclesiam situs, ubi corpora mortuorum sepeliebantur, sepulcrorum locus publicus.
Additur frequenter gen. , v. gr.
ecclesiae (
KodPol II
p. 596,
a. 1242
et saepissime; etiam ecclesiae appellatione tantum apposita,
v.
gr. s. Georgii:
PommUrk VII
p. 320, a. 1329
; beatae Annae:
KsgŁawKr
p. 92,
a. 1373
; s. Nicolai
ib.
p. 198, a. 1392
; ita saepissime), Iudaeorum (
PrzywKr
p. 2, a. 1324
et saepius).
Syn. et iuxta posita
hospitale (
KodWp III
p. 154, a. 1360)
, sepultura (
DŁUG. LibBen I
p. 387
).
N. locut.
absque coemeterio
poza obrębem cmentarza; extra coemeterii fines
StPPP II p. 260 (a. 1421) : parochia in interdicto ... manet sic, quod parochiani ipsius absque c-o sepeliuntur.