Ogólne
Pełne hasło
Więcej

EXPLICITUS

Gramatyka
  • Formyexplicitus, explicitum
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -a, -um -i
  • Część mowyprzymiotnikrzeczownik
  • Rodzajnijaki
Znaczenia
  • wyraźny, jawny, jasny
    • 1. phil.+ implicitus)
    • 2. mus.
      • a. + mutatio
      • b. + vox wyraźnie artykułowany
      • c. + signum przykluczowy, stojący na początku zapisu nutowego, kompozycji

Pełne hasło

EXPLICITUS, -a, -um
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • L.
wyraźny, jawny, jasny; clarus, planus, manifestus, clare expressus
1. phil. t. t. (cui plerumque opp. implicitus)
GŁOG. ExLog fol. 114a : interrogacio plures potest dici duobus modis: vno modo, vt habet vnitatem vocis et pluralitatem sensuum ... et talis est pluralitas implicita; secundo potest fieri ... secundum pluralitatem vocum et sensuum simul et talis est pluralitas e-a ... vnde interrogacio plures vt vna est, quando plura pluralitate vocis et sensus simul sub vna nota interrogationis proponuntur (cf. WROCŁ. Dial. fol. L IIb).
Id. Alex. II fol. d IVa: sicut posite sunt regule ... de conceptione personarum e-a, ita etiam possunt poni ... de conceptione personarum implicita.
BYSTRZ. Log. fol. B VIIb : omnis propositio habens predicatum materiale e-um vel implicitum est de tercio adiacente.
Ita passim in textibus phil. saec. XV—XVI.
N.
abs. loco subst. explicitum,, -i n. to co powiedziane w sposób rozwinięty, wyraźnie wyjaśnione; id quod distincte explanatum, expositum est
GŁOG. Porph. fol. e VIII : diffinitio et diffinitum dicunt idem secundum rem et solum differunt secundum e-um et implicitum.
Dicitur item de
actu ( GŁOG. Hisp. fol. 160a ) , relatione ( WROCŁ. EpitConcl fol. f Ia) , fide ( NIC. BŁ. Serm. I p. 358 ; WROCŁ. EpitConcl fol. x IVb ;).
2. mus.
a. mutatio :
MONET. fol. B IIb : mutationum alia e-a totalis, vbi ambe sillabe exprimuntur (e-a partialis, vbi vna solum affertur sillaba).
b. vox wyraźnie artykułowany; clare, distincte articulata
FELSZT. OpCong fol. b IIa : volens ornate solmisare et perfecte aliquem cantum non debet voce e-a sed implicita mutare (cf. id. OpSimpl fol. A VI Ia).
c. signum przykluczowy, stojący na początku zapisu nutowego, kompozycji; explicat
MONET. fol. E IIa : signum in proposito est, quod primariam alicuius cantus noticiam confert quoad modum, tempus et prolationem, est enim duplex: e-um et implicitum; e-um est, quod inicio cantilenarum ponitur, vt est circulus, pausa, punctus; implicitum est, quod implicite aut notularum repletione aut pausarum dispositione gradum demonstrat.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)