- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- N.
[comp.
expertior:
cf.
infra 1470,1 AKap Sąd II
p. 559 (a. 1447)
:
volens experciorem scientiam ... habere.
DŁUG. Hist. I
p. 76
:
disciplinae ... militaris aliquanto ... expertior.
magis expertus:
DyplMog
p. 38 (a. 1315)
:
prudentiorum ac magis expertorum ... consilio.]
I.
(de hominibus) znający się na czymś, biegły, doświadczony; peritus, doctus, sciens.
Glossa
Pol.
RFil XXIII p. 277 (saec. XV med.med) : e-i «dosuetczonego».
Constr.
a.
abs.
b.
sq.
gen.
c.
sq.
de :
MATTH. Prax. p. 70 : hic ... de eo parum vel nihil e-us.d. sq. in c. abl.
PEREGR. fol. y la : iuvenes nutriti ... in delicijs et in nullo e-i.
KodKrak p. 123 (a. 1399) : quos prudenciores et e-iores in ... jure Theotonico ... fore cognoverit.Ita passim saec. XV—XVI. Cf. Th. V 2, 1683,61 sqq.
II.
(de rebus) wypróbowany, pewny, skuteczny;
cognitus, notus, probatus.
Additur
ex usu (
NIC. POL.
p. 44, v. 32
).
Praec. abstr., v. gr.
agilitas (
KADŁUB.
p. 20
)
, utilitas (
PommUrk V
p. 186,
a. 1314)
; scientia (cf.
supra 1469,44
), cett.
Occ.
concr.
electuarium (
MIECH. Sang.
fol. Vb
).
III.
locut.
adv.
ab experto
na podstawie doświadczenia, w sposób niezawodnie pewny, z całą pewnością; certo, prorsus, haud dubio
Ztschr. LXI p. 356 (a. 1398) : hoc ... in litteris suis lucidius cognovimus ab e-o.
KH XLV p. 75 (a. 1423) : vir virtutis eminencia preditus et ab e-o probatus.
DŁUG. Op. p. 215 : intelligens ab e-o ... universa sua machinamenta ... confracta ... esse.
Id. Hist. I p. 89 : videntes ... et ab e-o cognoscentes ... nepotem in ... prava declinasse.