I. służący usprawiedliwieniu, zawierający usprawiedliwienie; ad excusandum aptus

KomKadł p. 239 : an Sbigneus ista sua posita responsione diserta satis e-a debeat mitti et absolui vel non.

Gramm. p. 200 (saec. XV) : figura est e-a vicij vel excusans vicium.

Cf. EXCUSATICIUS EXCUSATORIUS.

II. dający się usprawiedliwić, wytłumaczalny; excusabilis

Gramm. p. 200 (saec. XV) : figura est vicium racione e-um (cf. GŁOG. Alex. II fol. C 5b: figura est vicium ratione ... excusabile).