- F.
- Th.
- S.
I.
trwały, pewny, stały; mansurus, duraturus, firmus, solidus.
Glossa Pol.
GLcerv p. 540 : d-is «trwały».
1.
de concr.
N. de nummis
CracArt I p. 40 (a. 1406) : quod sit moneta in suis liga, pondere et numero per totum regnum acceptabilis, d-is et perpetuo digna.
Constr.
a.
sq.
ad :
ArPrawn VI p. 56 (a. 1527) : vix ad decem annos d-es.b. sq. adv.
StPPP X p. 50 (saec. XV in.in) : papirus non diu est d-is, sed cito lacerabilis.
Visit. p. 519 (a. 1534) : domus ... parum valens non diuque d-is.
2.
de
abstr.
Syn.
firmus (
DŁUG. Op.
p. 57
)
, fixus (
KodKKr II
p. 340, a. 1409)
, longissimus (
NIC. BŁ. Serm. I
p. 392
)
, perpetuus (
DŁUG. Hist. I
p. 68
)
, stabilis (
ZABOR. Coel.
p. 21
).
II.
wytrwały, wytrzymały; patiens
GALL p. 8, 14 : milites bellicosi, rustici laboriosi, equi d-es, boves arabiles (cf. Th. V 1, 2286,70 sq. ).