- F.
- Th. (
- Dc.
- H. -a
- subst.)
I.
propr. zębaty, posiadający zęby; qui dentes habet (de animantibus et de rebus).
N. glossam Pol.
GLcerv p. 526 : d-us «ząbaty».
II.
transl.
ostry, ciężki; severus, gravis
KodKKr I p. 47 (a. 1253) : si liceret obuiantium negotia per auctos obices et d-as obiectiones seriatim ... describere, vix haberetur numerus in millenario (cf. DŁUG. Hist. II p. 336).