- F.
- Th.
- Bl.
- Dc.
- L.
- N.
niedoskonały,ułomny, wykazujący braki; debilis, imperfectus, vitiosus, caducus
UrkBBr p. 118 (a. 1284) : littere nostre... d-e esse ex occupacione scriptoris vel incuria videbantur.
NIC. BŁ. Serm. III p. 132 : pulchritudo corporalis est multum periculosa ... quia est bonum d-um et bonum infectiuum et bonum deceptiuum; d-um, quia continue fugit, continue perditur et diminuitur.Cf. Th. V 1, 290, 56 sqq.
N. constr. sq.
in
c.
abl.
NIC. BŁ. Serm. II p. 136 : Lex Vetus in hoc fuit d-a, quod illa prohibet manum, non animum.
Praec.
a.
gram.
t. t. niezupełny, ułomny; in declinatione deficiens.
b.
phil.
t. t.
causa
sprawiająca brak dobra (tj. zło); quae boni defectum (i. malum) efficit (
opp.
effectiva)
MATTH. Rat. p. 18 : quod autem defectum Deus faciat, inpossibile est, quia ipsius defectus non est nisi causa d-a; talis autem causa Deus esse non potest.
WROCŁ. EpitConcl fol. q Vb : voluntas creata est causa mali d-a, non effectiua.
ExPhys fol. i VIIb : monstrum producitur per corruptionem et causam deformem d-am.Cf. etiam
GŁOG. ExLog fol. 75a : fallacie actiue ... sunt elementa et principia eius syllogismi sophistici non quidem effectiua simpliciter, sed magis d-a.Cf. DEFECTIVE.