- F.
- Th.
- S.
- Dc.
- A.
[generis m.
,
cf.
infra35.]
vulgo
pl.
I.
1.
cymbały, instrument muzyczny, złożony zazwyczaj z dwu metalowych talerzy uderzanycho siebie; instrumentum musicum e duabus phaleris aereis comparatum, quae inter se collisae sonabant.
N.
także z dzwonków; item e tintinnabulis
MARTIN. OP. Serm. fol. 235a : venit ad hostium quidam hystrio ludens cum symia et c-a percutiens.
MPH II p. 864 (saec. XV) : choros in cytharis, sistris, fistulis, c-is... atque tympanis... ducentes.
2.
dzwonek lub kurant zegarowy; tintinnabulum vel instrumentum musicum horologii certis quibusdam horis canens
Ztschr. II p. 256 (a. 1494) : 1 marcam pro novo c-o cum antiquo ad horalegium.
SSrSil XVII p. 58 (a. 1506) : tantum ... maximarum ... campanarum, c-orum ex tot turribus sonancium.
II.
bęben; tympanum
RachJag p. 375 (a. 1408) : pro cute preparando (ed. perarando) ad c-os regis wlgariter «babunny».