- F.
- Th.
- S.
I.
propr. krwawy, krwawiący, skrwawiony; cruentatus, cruore perfusus, cruore manans, cruore respersus. Praec. de vulnere; opp. lividum (
KodKKr II
p. 229, a. 1399
et passim); additur apparens (
StPPP II
p. 449, a. 1439)
, letale (
AKapSąd III
p. 45, a. 1477),
N. glossam Pol.
AGZ XV p. 228 (a. 1485) : pro vulnere c-o alias «y o rana krwawo» per te sibi illato.
II.
meton. okrutny, srogi, obfitujący w straty (krwawe); crudelis, saevus, strage plenus
DŁUG. Hist. II p. 122 : strage ... maxima utrinque edita ... incerto Marte, c-o tamen, discessum est.
IANIC. p. 208, v. 5 : non illa c-ae tigridis ingluvies sic satiata fuit.Cf. CRUENS II.