- F.
- Th.
- S.
- Dc.
I.
propr. krew;
sanguis.
N. etymologiam m. ae.
GŁOG. Phys. fol. b 3a : c-or autem, cum effunditur et emittitur, a currendo dictus.Per abundantiam dicitur sanguinis eruor:
ChrPP p. 525 : multum sui sanguinis c-em effudit.
DŁUG. Op. p. 66 : terram c-e sanguinis pontificalis inebrians.
N.
cruor
vel
poena cruorum
tzw. krwawe lub krwawa wina, kara za zabójstwo lub za zadanie komuś ran krwawych;
multa, quae pro homicidio vel vulnere cruento alicui illato solvebatur
ArHist IV p. 324 (a. 1354) : si autem extraneus proprium aut proprius extraneum incolam occiderit ... incolas predicte ecclesie ab urna mellis c-is et a pena c-um, que «krwawe» dicitur, absoluimus.Cf. CRUENTATUS I.
II.
meton. rozlew krwi, zabójstwo;
caedes.
N. locut.
cruore felici damnari
ponieść śmierć męczeńską; martyrem fieri
DŁUG. Op. p. 2 : posteaquam felici c-e damnatus est s. Stanislaus.
Id. Hist. I p. 297 : episcopi ... saxis obruti aut vulneribus sauciati felici c-e pro nomine Iesu Christi damnati sunt.
Item
aliquem cruore felici necare
ib. II p. 27 : archiepiscopum ... in confessione Christi constantissime se gerentem felici c-e necavit.