- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- H.
I.
głosić coś publicznie, przemawiać, publicznie przekonywać; orationem (praec. suasoriam) publice facere (saec. XV—XVI)
. Additur publice (
WAPOW. Chr.
p. 209
).
Constr.
a .abs.
(praec.
głosić kazania; orationem sacram habere)
MPH VI p. 599 (saec. XV) : plantationem praedecessoris catechizando, c-ndo ... rigavit episcopus.
AKap p. 86 (a. 1548) : illi praedicatori ... officium c-ndi interdici iusserit.
ArHist X p. 209 (a. 1551) : modus ... c-ndi exactus ... describi poterit.b. indicatur apud quem
α.
sq.
apud.
β.
sq.
ad:
DŁUG.
in
CodEp I 2, p. 88 : dominus cardinalis ... c-tus ad plebem.
Id. Hist. III p. 40 : Elisabeth ... ad eos cives c-ta.Cf. Th. IV 735, 33 sq. c. indicatur qua de re
α.
sq.
acc.
,
v.
gr. gratiarum actiones in Deum (
DŁUG. Op.
p. 118
)
, haeresim in templis (
WAPOW. Chr.
p. 209,
cf.
ib.
p. 160
:
talia
). Cf. Th. IV 735, 40
sq.
β.
sq.
de. d. indicatur modus
α.
sq.
abl.
DŁUG. Hist. V p. 236 : longo et prudenti sermone c-tus.
β.
sq.
adv. salubriter (
WAPOW. Chr.
p. 160
).
II.
singulare: przemówić zachęcająco; hortari
MPH V p. 826 (a. fere 1435) : regia maiestas ... mox percussorem c-vit et ad satisfaciendum compulit.