Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CONTINUATIVUS

Gramatyka
  • Formycontinuativus, continuitivus
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -a, -um,
  • Część mowyprzymiotnik
Znaczenia
  • phil. phil. t. t. stanowiący dalszy ciąg
    • 1.
    • 2.

Pełne hasło

CONTINUATIVUS s. CONTINUITIVUS, -a, -um,
  • F.
  • Th. (rec.),
  • B.
  • BJ.
phil. t. t. stanowiący dalszy ciąg; subsequens, qui continuat (opp. (de)terminativus)
1. de spatio
BYSTRZ. Log. fol. o IIa : in linea sunt duplicia puncta, scilicet puncta c-a ... et puncta determinatiua.
GŁOG. Anal. fol. 46a : in linea sunt puncta c-a et terminantia.
2. de tempore
STOB. Parv. fol. E VIb : omne ... 'nunc' est c-um vel terminatiuum temporis.
Cf. WROCŁ. Epit. fol. e IIb.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)