- Bl.
- N.
I.
1.
przyjemność, zadowolenie; delectatio, bona voluntas, voluptas. Tantummodo in locut.
ex contentu
z własnej woli, dla przyjemności; animi causa
StSyn VI p. 51 (a. fere 1416 ): parochiani ... alias ecclesias non inquirant ex c-u, nisi subsistat causa.
NIC. BŁ. Serm. I p. 272 : necesse est, peccet venialiter ... quando non accipit cibum ex c-u, sed ex casu et non ad ingurgitationem (cf. ib. p. 298, ubi falso legitur contemptu).
2.
ad contentum
w pełni, całkowicie;
plene, integre
CodVit p. 253 (a. 1413) : solucionem dicte peccunie ... recognoscimus nos ... recepisse in ... latis grossis Bohemicalibus nobis ... exsolutis integraliter, ad plenum et ad c-um.
II.
zawartość, treść (dokumentu); tenor (litterarum)
Tom. VIII p. 199 (a. 1526) : secundum c-um ulteriorem decreti.Cf. CONTENTUM I.