Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CONSUL

Gramatyka
  • Formyconsul
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -is
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajmęski
Znaczenia
  • I. konsul, najwyższy urzędnik w Rzymie
  • II. rajca miejski
  • III.
    • 1. osoba urzędowa, wobec której sporządzano dokument prawny, uwierzytelniająca ten dokument
    • 2. radca, doradca (przełożonego klasztoru, także w klasztorach żeńskich)
    • 3. zwierzchnik kolonii cudzoziemców (zwł. kupców) w jakimś mieście handlowym

Pełne hasło

CONSUL, -is m.
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • Dc.
  • B.
  • BJ.
  • A.
  • H.
  • Ha.
  • N.
[acc. sg. consulum:
ZabDziej III p. 441 (a. 1497) : Georgium ... consulum.
gen. pl. consulium:
KodWp I p. 463 (a. 1280) : nostrorum ... consulium.]
I. konsul, najwyższy urzędnik w Rzymie; summus Romanorum magistratus.
II. rajca miejski; senatus urbani particeps
KodKKr I p. 92 (a. 1269) : scoltetus septem vallatus c-bus iudicet et scabinis.
KodWp II p. 15 (a. 1288) : presentibus ... c-bus ... et iuratis civitatis Poznaniensis.
N. glossas Pol.
GLb p. 24 : c-1, qui reipublicae consulit «burmystrz», «raycza» (cf. GŁOG. Alex. I fol. 17a et GLcerv p. 512).
Syn.
rector ( MPVat II p. 59, a. 1352). Distinguuntur antiqui consules ( KsgKaz p. 370, a. 1397), eodem sensu priores ( ArPrawn X p. 395, a. 1413) , seniores ( KodMp IV p. 452, a. 1446 ; KodUJ IV p. 155, a. 1523) , veterani ( ZabDziej IV 1, p. 78, a. 1554) , veteres ( APozn I p. 49, a. 1438).
Opp.
iuvenes ( KsgŁawWar p. 142, a. 1470) , moderni ( KodMp IV p. 452, a. 1446) , novi ( PomnLw I p. 74, a. 1387 ; KsgKaz p. 237, a. 1390) , noviter electi ( ZabDziej IV 1, p. 56, a. 1552 ; ib. p. 79 , a. 1554) , praesidentes ( Tom. XIV p. 657, a. 1532 ; KodUJ IV p. 155, a. 1523) , protunc exsistentes, resistentes ( KodMp IV p. 372, a. 1441 ; ZabDziej I 1, p. 95, a. 1558 et ib. saepius), residentes (pro tribunali: KsgŁawWar p. 66, a. 1453 ; ZabDziej IV 1, p. 78, a. 1554) , sedentes ( APozn III p. 86, a. 1504).
N.
żona rajcy; eiusmodi consulis uxor
ARect I p. 733 (a. 1530) : domina Benigna ciuis et c-1 Cracoviensis.
Constr.
a. sq. gen. civitatis ( KodWp II p. 15, a. 1288 ; KodPol I p. 175, a. 1306 et saepius). b. sq. adi. , e. g. Cracoviensis ( CracArt IV p. 15, a. 1389) sim. c. sq. de c. nomine urbis ( ArPrawn VIII p. 96, a. 1406) . d. sq. in c. nomine urbis ( ChrClar p. 448 ) .
III.
1. osoba urzędowa, wobec której sporządzano dokument prawny, uwierzytelniająca ten dokument; magistratus, quo praesente litterae iuris actionem exprimentes conscribebantur quique eas ratas esse iubebat (formula ex antiquo iure Romano recepta)
*MPVat III p. 156 (a. 1310) : instrumentum ... fidem non ... faceret, eo quod non videtur esse conscriptum cum die et c-e, non enim est ibi data diei nec testes inserti.
*Ib. p. 158 (a. 1310) : littera ... quia data non est ibi cum die et c-e, falsa est.
2. radca, doradca (przełożonego klasztoru, także w klasztorach żeńskich); qui rectori monasterii (etiam monialium) a consiliis erat
ArHist XII p. 381 (saec. XIV/XV ): puellam nostro ordini possetis deputare ... dummodo maiori parti conventus placuerit et precipue c-bus.
3. zwierzchnik kolonii cudzoziemców (zwł. kupców) w jakimś mieście handlowym; rector peregrinorum (praec. mercatorum) in emporio AGZ XIV p. 166 (a. 1445) : Petrum alias Messopero de Ansaldo heredem Licostomi, c-em Francorum (cf. ib. p. 175 ). Ad rem cf. J. Ptaśnik, Kultura włoska wieków średnich w Polsce, Warszawa 1922, p. 52.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)