- F.
- Th.
- Bl.
- S.
godny widzenia, zwracający na siebie uwagę, wyróżniający się czymś, okazały, znakomity, świetny; dignus qui conspiciatur, insignis, illustris, eminens,
eximius.
Syn. et iuxta posita
clarus (
IANIC.
p. 6, v. 66
), praeclarus (
NIC. POL.
p. 50, v. 102
).
Constr.
a.
abs.
b.
sq.
gen.
?
*KodWp II p. 335 (a. 1317) : morum c-us.c. sq. dat.
CALLIM. Hist. p. 159 : tam hosti insignis quam suis c-us.d. sq. abl. e. sq. in c. abl.
FormJ p. 21 : mendax, infamis, in infidelitate c-us.
N.
vir
sim. znakomity, sławny; clarus, illustrissimus
KodPol II p. 812 (a. 1399) : cum nobilibus ... ac c-is viris.
KodLit p. 322 (a. 1422) : strenui nobiles ac c-i amici.
CodVit p. 753 (a. 1427) : patres c-i et vates vivifici.