Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CONFINIO

Gramatyka
  • Formyconfinio
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -ire
Znaczenia
  • graniczyć, sąsiadować, stykać się, schodzić się
    • a. abs.
    • b.
    • c.

Pełne hasło

CON-FINIO, -ire
  • F.
  • Th. (rec.),
  • Bl.
  • Dc.
  • N.
[occurrunt formae coniug. I: 3. sg. ind. praes, act. confiniat:
CIOŁ. Lib. I p. 196 (a. 1424) : in illa parte, que confiniat hominibus diuersorum rituum.
StPPP XII p. 459 (a. 1518) : villa ... confiniat cum Curowicze.
3. pl. ind. praes, act. confiniant:
AAlex p. 443 (a. 1504) : imperatores ... dominantur, qui uno limite c-ant isti Nohaiski et mari.
CatLub p. 382 : Godow et Grochowe, quae villae confiniant.
part. perf. confiniatus cf. infra 933,8. Cf. CONFINO -are.]
graniczyć, sąsiadować, stykać się, schodzić się; confinem, vicinum esse, adiacere, contingere aliquid
AGZ VII p. 41 (a. 1398) : ubi c-unt limites Lubaczouienses et Grodecenses.
CodSil IV p. 148 (a. 1409) : mansos agrorum ... confrontantes et c-ntes domui ... Katherine.
Ita saepissime.
Syn.
adiacere ( ŁASKI LibBen I p. 170 et 176, a. 1511), confrontare ( ).
Constr.
a. abs.
b. sq. dat. (rei vel personae) et 932,47 et passim.
c. sq. cum :
SSrSil I p. 80 (a. 1482) : ubi c-it Polonia cum Pomerania.
Ita saepius.
N. part. perf. pro adi.
*CodEp I 1, p. 67 (a. 1428) : in toto regno Bohemiae et in locis c-tis.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)