- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- A.
- Ha.
odpowiedni, stosowny, należyty, słuszny, właściwy;
conveniens, par alicui (rei), iustus, aequus,
aptus.
Praec.
pecunia (
PommUrk I
p. 80, a. 1186
;
ib. II
p. 203, a. 1268)
, animadversio, poena, poenitentia (
AKapSąd III
p. 254, a. 1497
;
ib.
p. 14, a. 1461
;
ArPrawn I
p. 16, a. 1326)
, satisfactio (
KodWp I
p. 132, a. 1233
;
StSyn III
p. 45, a. 1320).
N. locut.
ad condignum
i. q. condigne
PP VI p. 34 (a. 1430) : Margaretha ... recognouit, quia Nicolaus ... sibi pro omnibus ... derelictis ... satisfecit ad c-um.
Simili sensu
circa condignum (
DŁUG. Op.
p. 623
)
, ex condigno (
KodUJ II
p. 186, a. 1457).
Opp.
contra condignum (
KomKadł
p. 258
)
, praeter condignum (
ARect II
p. 127, a. 1546).
Constr.
a.
abs.
b.
sq.
gen.
ZabDziej III p. 121 (a. 1491) : illi c-am dictarum equarum ... satisfactionem impendemus.
Lites II p. 265 (a. 1349) : c-a partis utriusque vicinia.
c.
sq.
abl.