iur. taki, który oczyszcza z zarzutów, potwierdza
prawdziwość czegoś; qui aliquem crimine liberat vel aliquid verum esse comprobat
StPPP VII p. 305 (a. 1417) : litteram patris sui c-am super eadem nobilitate sustentando.
Ib. XI p. 637 (a. 1578) : statuit coram ... iudicio ... providos ... vicinos suos testes comprobatorios seu c-os.Cf. COMPURGATOR et COMPURGO.