- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- A.
I.
propr.
1.
a.
(na kawałki) pokruszyć, połamać, roztłuc, rozbić, roztrzaskać, poszarpać; (in minutas partes) confringere, friare, contundere, dirumpere,
v.
gr. campanam (
MARTIN. OP. Chr. p. 388,
cf.
DŁUG. Hist. I
p. 331
)
, imaginem (
ib. V
p. 144
)
, membra (
ib. I
p. 463
)
, panem (
JAC. PAR. Serm.
fol. 20b
)
, rupem (
MARTIN. OP. Chr.
p. 400
)
, simulacra (
PEREGR.
fol. 141b
)
, statuam (
JAC. PAR. Serm.
fol. 198a
).
Additur v. gr.
frustatim (
ib.
fol. 20b,
cf.
HUSSOW.
p. 43, v. 952
), in partes (
DŁUG. Hist. V
p. 144
).
Syn.
collidere, confringere (
ib. I
p. 463
).
b.
zetrzeć na proch, na miazgę; in minutissimas partes conterere, contundere.
Syn. et iuxta posita
commolere, concutere, conterere (
StPPP II
p. 957, a. 1506).
2.
zburzyć, rozwalić, zrównać z ziemią; diruere, delere, solo aequare,
praec. aedificia (
DŁUG. Hist. I
p. 517
)
, castra, oppida (
ib. V
p. 378
)
, muros (
ib. 111
p. 489
).
Syn.
confringere, incendere (
ib. I
p. 143
)
, dirumpere (
ib.
p. 517
)
, solo aequare (
ib. III
p. 489
)
.
Opp.
construere (
MPH II
p. 884, a. 1347).
II.
transl.
1.
gnębić, niszczyć, doprowadzić do upadku; premere, vexare, prosternere.
2.
osłabiać, pomniejszać, uszczuplać; minuere, debilitare, irritum facere.
N. de abstr.
PommUrk III p. 440 (a. 1260) : quae geruntur in tempore ... ne in posterum a quoquam valeant ... c-i vel infringi (cf. ib. IV p. 175, a. 1305).
HUSSOW. p. 50, s. 24: plebeia late pectora turbavit c-itque metus.
Constr.
ad
I—II: a. abs. b. sq.
acc. c. sq. in c.
acc.
vel
abl.