- Th. (rec.),
- S.
- B.
- BJ.
phil.
t. t. przyczynowość
1.
charakter przyczynowy;
causae vis et proprietas
VITELO OpM p. 1 : ratio c-is inest omnibus aliis a causa prima.
STOB. Intr. fol. b 2a : c-em finis precedere c-es aliarum causarum.
N. glossam Pol.
GLb p. 18 : c-s «prziczynnoscz».
Distinguitur
activa et passiva (
PARIS. Quaest.
fol. 1
7a).
2.
miejsce w hierarchii przyczyn;
locus in ordine causarum
AEG. Th. fol. B lb : secundum determinatam c-em esse compositum fluit a simplicibus.
GOST. Th. fol. e lb : ipsa intelligentia habeat c-em super ... substantiam.
3.
działanie przyczynowe; causae efficientia
VITELO Opt. p. 461 : haec ... in coloribus iridis aliquam c-em habent.
STOB. Parv. fol. B VIb : creatio excludit omnem aliam c-em cuiuscumque cause.
Constr.
a.
sq.
gen.
NIC. BŁ. Serm. II p. 293 : patet eius perfectionis excellentia propter merendi c-em, ipsa enim est causa omnium meritorum.b. sq. in c. acc.
GOST. Th. fol. b 3b : ex qua sortitur vniuersalem quandam c-em in res naturales.
4.
związek przyczynowy; causae effectusque connexus
MATTH. p. 119 : non ... omne antecedens est causa sui consequentis ... alias ... omnis bona consequentia aequivaleret verae c-i (ed. causali), quod manifeste est falsum.