Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CANONICATUS

Gramatyka
  • Formycanonicatus
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -us
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajmęski
Znaczenia
  • godność kanonika i związane z nią beneficjum
    • a.
    • b.
    • c.

Pełne hasło

CANONICATUS, -us m.
  • S.
  • Dc. (adi.),
  • B.
  • BJ.
  • A.
  • H.
  • Ha.
  • N.
godność kanonika i związane z nią beneficjum; canonici dignitas ac beneficium cum ea coniunctum
KodWp II p. 148 (a. 1298) : quibus ius c-us graciis est annexum.
KodKKr I p. 185 (a. 1328) : quicumque... dignitatem, personatum, officium, c-um cum plenitudine iuris canonici in predicta nostra Cracouiensi ecclesia obtinuerit.
ArHist IV p. 270 (a. 1393) : quod ... ius dicti c-us penitus extingwatur, prebenda vero ad mensam nostram libere reuertatur.
Saepissime in iunctura canonicatus et praebenda ( MPVat III p. 289, a. 1330 et passim). Immo praebenda
loco syn.
ZabDziej II p. 570 (a. 1489) : in prebendam sive c-um ... investiri.
Constr.
a. sq. adi. loci, v. gr.
ZabDziej II p. 252 (a. 1485) : pro c-u Leopoliensi.
Ita saepius.
b. sq. gen.
CorpJP III p. 339 (a. 1516) : nobiles ad praelaturas et c-us ecclesiarum cathedralium accipiantur.
c. sq. in c. abl.
ZabDziej III p. 249 (a. 1493) : c-um in eclesia Leopoliensi ... vaccantem.
Ita saepius.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)