- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc. (-um),
- B.
- A.
I.
propr. psi; qui canis est, ad canem pertinens.
Occurrit saepius in nominibus propriis
Campus (prope Wratislaviam, strage Germanorum
a.
1109 inclutus
DŁUG. Hist. I
p. 487
)
, Circulus (Casimiriae
KodUJ II
p. 5, a. 1441
;
ib. IV
p. 180, a. 1544)
, Platea (Posnaniae
APozn I
p. 10, a. 1435),
item Capita (de lacu prope vicum eiusdem nominis sito
KodWp I
p. 260, a. 1251)
.
N.
α.
appetitus
wilczy głód; fames lupina, insatiabilis
MPH V p. 848 (a. 1400) : defectum stomachi, quem medici apetitum c-um vocant.
β.
dens
kieł.
N. glossam Pol.
GLb p. 30 : medii dentes, qui et c-i dicuntur, «srzednye».
γ.
annona
danina dawana przez chłopów księciu na utrzymanie psów myśliwskich; tributum a colonis duci solvi solitum canes venaticos nutriendi causa
PommUrk VII p. 483 (a. 1330) : soliti sumus capere VI modios annone c-e.
II.
transl.
1.
nieludzki, podły, nikczemny; improbus, turpis.
2.
uszczypliwy, złośliwy; invisus, mordax.
Solummodo in
locut.
canino dente (cor)rodere (ex Hier. Ep. 50,1
SSrSil VIII
p. 227, a. 1463
;
Tom. VII
p. 264, a. 1525),
;item laniare (
*CodEp II
p. 211, a. 1428)
, aliquid asserere (
AKapSąd II
p. 673
. a. 1494)
.