- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- B.
- A.
- N.
[gen.
sg.
caelestris :
CodEp II
p. 57 (a. 1412)
:
cordulis sericis celestris et rubei coloris.
acc.
sg.
caelestum
ib. I 2,
p. 252 (a. 1471)
:
non humanum regem, sed coelestum.]
I.
1.
adi. niebieski, niebiański, w niebie się znajdujący, z nieba pochodzący; ad caelum pertinens, in caelo positus, e caelo profluens.
N.
α.
caelestes viri
i. q.
sacerdotes
RFil XVI p. 331 (saec. XV) : c-esque viri deuotaque agmina cleri.
β.
formulam in testamentis usurpatam
animam suam caelesti curiae (hierarchiae) commendare :
AKapSąd III p. 123 (a. 1508) : animam suam... Deo omnipotenti creatori altissimo... eiusque toti curie c-i comendavit.
Ib. II p. 748 (a. 1510) : animam suam Deo optimo et toti c-i ierarchie reddendo commendavit.
Ib. III p. 169 (a. 1513) : recommendat animam suam ... altissimo Creatori ... totique c-i gerarchie.
Ib. II p. 783 (a. 1514) : animam meam omnipotenti Deo, toti curie c-i humiliter offerro.
2.
subst.
a.
caelestia,,
-ium
n.
sprawy niebiańskie, często tyle co: niebo; res ad caelum sive Deum pertinentes, saepe i. q. caelum ipsum.
Opp.
terrena:
KodWp I
p. 23 (a. 1153)
et saepius.
b.
caelestes,,
-ium
m.
niebianie; caelicolae, saepius de Deo Eiusque sanctis (saec. demum XV).
II.
niebieski (o barwie);
caeruleus (de colore)
MARTIN. OP. Serm. fol. 213a : virgines designate sunt per pelles iacinctinas, quae c-is coloris sunt.CodEp II p. 57 (a. 1412), cf. supra 23.