- F.
- Th.
- Bl.
- Dc.
- N.
I.
posażny, dany tytułem posagu, dotyczący posagu; qui ad dotem pertinet,dotis nomine datur.
N.
α.
litterae (tabulae, instrumenta)
dokument zawierający umowę przedślubną; quibus dos (et dotalicium) conscribitur
Dogiel I p. 424 (a. 1531) : Georgium ... de litteris praedictis d-bus sororis nostrae quietamus praesentibus (cf. ib. [supra).]
ArPrawn VII p. 130 (a. 1566) : qui locaturus nuptiis ... filiam suam est ... cum genero de caute collocanda dote ... paciscatur et tabulas d-es seu instrumenta d-ia confici curet ... quibus pacta d-ia roborentur etc..Ad rem cf. Dąbkowski, Prawo prywatne I p. 348 et 407.
β.
subst.
dotalia,,
-ium
n.
posag; dos
MIECH. Chr. p. 207 : captiuorum ... restitutionem pro d-bus accepit.
II.
należący do uposażenia kościoła, stanowiący własność kościoła; qui ad donationem ecclesiae condendam factam pertinet, ecclesiae proprius
KodMp IV p. 506 (a. 1450) : eius villae census, redditus et obuenciones ... Zophia in d-ia prefate ... capelle miinera ... largietur.
DŁUG. LibBen I p. 629 : cathedralis ecclesia ...habet... proprium et d-em districtum, qui ex oppido uno et quinque villis constat.Ita saepius. Glossa Pol.
ArSang II p. 270 (a. 1498) : canonicus habet agrum d-em, vulgo «niwa koscielna», in qua ecclesia locata est.