- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
I.
adi. diabelski; qui daemonis est, ad daemonem pertinet.
II.
subst.
daemoniacus,,
-i
m.
opętany przez diabła; a daemone
correptus.
N. glossas Pol.
RFil XXIV p. 362 (saec. XV med.) : d-us «opąt».
GLb p. 30 : d-us «opątany».
Item
mulier daemoniaca :
AKapSąd II p. 172 (a. 1450) : mulieri d-e, de qua fuit infamatus.